1. هر بخشي از جايگاه كار يا محل كاري كه بلندي آن بيش از 2 متر است و امكان دارد كاركنان از روي آن سقوط نمايند ، بايستي داراي تمهيدات ايمني با شرايط زير باشند :
× حفاظ از جنس مرغوب و مناسب و داراي استحكام كافي
× نرده بالايي به ارتفاع يك الي 15/1 متر بالاي سطح جايگاه
× نرده مياني بين سطح جايگاه و نرده بالايي در ارتفاع نيم متر الي 65 سانتيمتر
× براي جلوگيري از سُر خوردن افراد و افتادن ابزار كار و مصالح از روي جايگاه ، پاخوري در لبه باز جايگاه به ارتفاع 15 سانتيمتر نصب گردد.
2. حفاظ‌هاي نرده اي و پاخوري هاي لبه جايگاه داربست ، بايد در سمت داخلي ستونهاي عمودي مهار شوند.
3. نرده ها ، پاخورها و وسايل ديگر حفاظتي كه در جايگاه داربست بكار رفته اند ، نبايد از جاي خود برداشته شوند مگر در زماني و در حدي كه براي ورود اشخاص و ابزار ، لازم باشد.
4. جايگاههاي داربست هاي معلق بايد از هر طرف داراي حفاظ نرده اي و پاخور باشند اما اگر كار طوري باشد كه نتوان حفاظ بلندتري برقرار كرد ، نيازي نيست كه بلندي حفاظ طرف ديوار بيش از 70 سانتيمتر باشد.
5. اگر كارگران روي سكو يا جايگاه بطور نشسته كار مي كنند ، گذاردن حفاظ و پاخور سوي ديوار الزامي نيست ولي در اين حالت جايگاه بايستي داراي طناب، كابل يا زنجيرهايي باشد تا براي كارگران بصورت دستگيره محكمي باشند و در زمان سُر خوردن كارگر ، قابل گرفتن باشند.
6. فاصله بين جايگاه و ديوار يا وسيله مورد كار بايد تا حد امكان كم باشد. مگر هنگامي كه كارگران روي سكو بطور نشسته كا
